Są takie dni, kiedy marzę o tym, aby znaleźć się gdzieś daleko od zgiełku miasta. Najlepiej na polu porośniętym kłosami złotego kołyszącego się od wiatru zboża z samotną gruszą pośrodku złocistych łanów. Zamykam oczy i pozwalam moim zmysłom rejestrować wszystkie sygnały płynące z otaczającej mnie natury. Tym co czuję w pierwszej kolejności są zapachy przynoszone mi przez porywy wiosennego wiatru, który zasadniczo jest ciepły, ale niekiedy jeszcze potrafi zaskoczyć mnie przenikliwie chłodnymi powiewami.
